نابودی دریاچه ارومیه، به بهای تداوم کشت چغندرقند!

نابودی دریاچه ارومیه، به بهای تداوم کشت چغندرقند!

به گزارش ندای ارومیه، پنج سال قبل، با روی کار آمدن روحانی، نجات دریاچه ارومیه یکی از اولویت های اصلی دولت او عنوان شد، اما طی این سال ها علی رغم تشکیل ستاد احیای دریاچه ارومیه و صرف هزینه هایی قابل توجه هنوز این دریاچه در مسیر نجات قرار نگرفته است.

شاید بتوان دریاچه ارومیه را به بیماری تشبیه کرد که رژیم بد غذایی و بی تحرکی او را به بیماری های مختلفی مبتلا کرده و تا سر حد مرگ کشانده است.

برای این بیمار سال هاست که نسخه های متفاوتی، از جراحی گرفته تا داروهای پیچیده تجویز می کنند اما نکته بدیهی یعنی اصلاح رژیم غذایی و خروج از بی تحرکی از چشم بسیاری از کسانی که این نسخه ها را می پیچند مغفول مانده است.

یا شاید مثال دیگری که بتواند حال این روزهای دریاچه ارومیه را به تصویر بکشد، تشبیه آن به ظرف آب کشی است که لحظه به لحظه در حال خالی شدن است اما عده ای به جای ترمیم حفره ها به دنبال ریختن آب بیشتر درون آن هستند.

سال هاست که صاحب نظران مختلف، تغییر الگوی کشت در حوزه آبریز دریاچه ارومیه را به عنوان ضرورتی عقلی و اولویت دار در مسیر احیا عنوان می کنند.

یکی از این محصولاتی که برای نجات دریاچه ارومیه، جایگزینی آن با محصولات دیگر همواره مورد تاکید کارشناسان بوده، چغندرقند است. لزوم توقف کشت چغندرقند سال هاست که گوش زد می شود اما آمار برنامه پیش بینی شده دولت در کاهش ۴۰ درصدی مصرف آب حاکی از این است که توقف کاشت این محصول آن گونه که باید موفق نبوده است.

استاندار آذربایجان غربی با اشاره به لزوم متوقف شدن کشت چغندرقند در حوضه آب ریز دریاچه ارومیه گفته است: در سال زراعی جاری قرار است ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تن چغندرقند در استان تولید شودکه فقط یک میلیون و ۵۰۰ هزار تن آن در کارخانه‌های قند داخل استان مصرف می‌شوند.

 محمدمهدی شهریاری هم چنین اظهار کرده: محصول چغندر که مصرف آب آن بسیار زیاد است، نباید در حوضه آبریز دریاچه ارومیه کشت شود، اما وقتی این موضوع مطرح می‌شود تعدادی می‌گویند که فلان مسئول با کشاورزان مخالف است.

او می گوید: مصرف بی رویه آب در بخش کشاورزی یکی از عوامل مهم بحران دریاچه ارومیه به شمار می‌رود و میزان مصرف در این بخش در حال حاضر نیز بسیار زیاد است و با وجود تأکید ستاد احیای دریاچه ارومیه برای کاهش ۸ درصدی مصرف آب در این بخش در سال‌های گذشته، قدمی در این ارتباط برداشته نمی‌شود.

همزمان اما برخی افراد به جای پیگیری تحقق این اولویت، به دنبال صرف هزینه های هنگفت جهت راهکارهایی چون انتقال آب از دریاچه وان هستند.

اقدامی که فارغ از پیامدهای مختلف زیست محیطی و سیاسی آن که جای بحث بسیاری دارد، همچون تلاش برای ریختن آب بیشتر به آب کشی است که دریاچه را به آن تشبیه کردیم.

در چنین شرایطی، وظیفه تبیین راهکارهای اصلی و پرهیز از صرف هزینه برای اقدامات فرعی و بدون بازده بیش از پیش بر دوش نخبگان سنگینی می کند تا با روشن ساختن هر چه بیشتر مساله برای مدیران و افکار عمومی اجازه ندهند برخی افراد با نادیده گرفتن توصیه های کارشناسی، دریاچه ارومیه این بیمار رو به احتضار را به کام مرگ بکشانند.

انتهای پیام/