پایگاه خبری تحلیلی ندای ارومیـه

بد نیست برخی فعالین، پس از سال ها هزینه پول های هنگفت و وقت و انرژی بسیار برای کارهای به اصطلاح فرهنگی برخی افراد از خود بپرسند خروجی و اثرگذاری این طرح ها برای ما چه بوده است؟

آیا وقت آن نرسیده که اولویت ها را تشخیص دهیم و بین کار موثر و اقدامات ویترینی مرزبندی قائل شویم؟

نمونه ای از جابجایی اولویت ها آن جایی است وقتی هزاران جوان در ارومیه بیکارند و صدها پدر نگران خرج فردای خانواده و آینده فرزندانشان، عده ای مانده اند که چرا در شهر الِمان خروس و ساعت و فرش نصب شده…!
این را هم به اسم دغدغه اول انقلابیون شهر مطرح می کنند!
این دست افراد که در فضای عمومی جامعه فعالیت می کنند و چندان بی میل نیستند خود را به عنوان نماینده انقلابیون معرفی کنند، تا کنون پای صحبت یک جوان بیکار، یک پدر که قدرت خرید ندارد و یک متقاضی مظلوم مسکن مهر ننشسته اند و مشهوراتی چون حاشیه نشینی و زندگی سخت مرد در مناطق محروم ذهنشان را به خود درگیر نساخته است.

در چنین شرایطی، وقتی بی تفاوت به اولویت های جامعه، به اسم کار فرهنگی و به اسم جذب دانشجو در دانشگاه نزدیک به ۱۰ میلیون پول صرف خرید پاستیل (!) و کیک (!) و مراسم فرهنگی (!) می شود اما در نهایت حتی به تعداد انگشتان یک دست نیز دانشجو جذب نمی شود،

وقتی ۲۰ میلیون پول را در مراسمی که ۱۰۰ نفر در آن حضور دارند با هدف تاثیرگذاشتن بر فرهنگ مردم شهر (!) هزینه می کنند، دریغ از این که کوچکترین تغییری در زندگی حتی یک نفر حاصل شود،

و وقتی میلیون ها تومان صرف چاپ بنرهایی می شود که حتی ۱۰ نفر هم به آن نگاه نمی کند، وقت آن نرسیده تعارف را کنار بگذاریم و با جدیت مطالبه کنیم که تیله بازی فرهنگی لااقل تا اطلاع ثانوی در این شهر تعطیل شود؟!

انقلابی واقعی کسی است که اولویت ها را به درستی تشخیص دهد و به جای کارهای ویترینی و شوهای تبلیغاتی، برای مردم کاری موثر انجام دهد.

انتهای پیام/