نگاهی به استراتژی جدید آمریکا علیه ایران

هفته ها پیش از سخنرانی امروز ترامپ(۲۱ مهر) مشخص بود که آمریکا اکنون به تحریم و فشار فراتر از آنچه که در گذشته بود می نگرد.امروز کاملا واضح و عیان آمریکا با شمشیر دو لبه تفرقه-مذاکره وارد میدان شده است و برخلاف گذشته که عمده انتظار آمریکا از تحریم،ایجاد فشار و قرار دادن کشور در تنگنای اقتصادی برای امتیاز گیری بیشتر در میز مذاکره بود،امروز آمریکا علاوه بر حوزه اقتصادی،به حوزه و ظرفیت هایی چون قدرت اجتماعی نظام،مشروعیت نیروهای مسلح،عمق استراتژیک نظام چشم دوخته است.

آمریکا امروز دیگر به دنبال فشار بیرونی به نظام نیست بلکه دنبال فشار داخلی و بیرونی توامان می باشد و برای نیل به این هدف برخلاف گذشته که دوگانه تحریم-مذاکره را مطرح کرده بود این بار می خواهد دوگانه هایی همچون آزادی-زندان(حصر) / اشتغال-ماجراجویی منطقه ایی/دیکتاتوری-دموکراسی/برجام-سپاه/موشکی-تحریم … را احیا کند.

دوگانه سازی در سخنان امروز ترامپ حاوی این مطلب بود که آمریکا دل خوش به حمایت یک جریان سیاسی-اجتماعی از خود در داخل ایران کرده است،توجیه سازی تحریم-عادی سازی فشار آمریکا بر ایران-مقصر تراشی برای شرایط پسا برجام-مقدمه سازی برای مذاکره مجدد-نرمال سازی انقلاب از وظایف این جریان در داخل کشور بحساب می آید.

آنجایی که ترامپ علنا از تاریخ و هنر ایران ستایش می کند اما از تندروی مذهبی انتقاد می کند و تحریم علیه سپاه را تحریم مردم ایران نمی داند،حاوی این مطلب است که چرا باید تاوان کارهای نظام را توده های مردم پرداخت کنند؟باید دید که از فردا چه کسی و چه جریانی هم نوا با استراتژی جدید اندیشکده های آمریکایی قرار خواهند گرفت.

مبحث اصلی امروز دیگر تایید یا رد برجام نیست،دیگر ماندن یا نماندن در برجام نیست،مسئله فراتر از این مباحث می باشد. آمریکا امروز دنبال یک انشقاق داخلی و تولد یک جریان اجتماعی است که ۸ سال پیش نطفه آن را ریخته است و امروز آن را چون جنینی دم تولد می بیند.

آمریکا در پی پیوند زدن جامعه کارگری و محروم با روشنفکران ایرانی است تا بتواند جریان اجتماعی مطلوب خود در ایران را ایجاد کنند.آمریکا برای این استراتژی به شدت چشم به همفکران و لیبرال های داخلی بسته است.برای نیل به این هدف هم اولین تحریم ها را به سمت سپاه نشانه رفت و کنفرانس خبری پوشالی برگزار کرد تا نتایج تحریم های اخیر بلاخص تحریم کاتسا که ملقب به مادر تحریم هاست را قبل از اجرایی کردن(بعد از چند هفته) متوجه نظام کند.حال آیا دولت که با مدیریت لیبرالی اقتصاد ،هرروز بیشتر کشور را وابسته خارج کرده است،از مذاکره با آمریکا درس عدم اعتماد گرفته است یا هنوز تحت تاثیر روشنفکران لیبرال است؟

اما مهمترین موضوع بین منتقدین دولت و مدافعین ایشان آن است که یکپارچه گی خود را حفظ کرده و تمامیت فکری و اجتماعی خود را علیه جریان های وطن فروش لیبرال حفظ کنند.

مرتضی جلالی