پایگاه خبری تحلیلی ندای ارومیـه

امشب در یکى از برنامه هاى پربیننده تلویزیون، دو خانم را دعوت کرده بودند که تا چند سال پیش شرایط زندگیشان خیلى بد بوده و پسر یکیشان آرزو داشته تلویزیون داشته باشند و دختر یکیشان هم خیلی ناراحت بوده. ولی امروز از صدقه سرى دو نفر دیگر موسوم به «حامی» دیگر بالاى سرشان سقف دارند و تلویزیون دارند و خوشحال اند و به قول مجرى برنامه، به بعضى از آرزوهایشان رسیده اند.

مجرى برنامه که اشک در چشمانش حلقه زده بود هم اواخر برنامه توصیه کرد که بجاى شعار دادن هرکداممان یک قدم کوچک برداریم و خودمان را به امام على شبیه کنیم. و آخر کار هم حامى هاى این دو خانواده را دعوت کردند تا روى آنتن زنده درکنار حمایت شده ها از روند حمایتشان بگویند و مجرى هم هى از «میزان خوشحالی» و «حال دل حامیان» بعد از این عمل نیکوکارانه و مهربانانه میپرسد.

بله، امام على آنها، امام على نازنین موسسات خیریه و طرح هاى محسنین است که هیچ اعتراضى به ساختار اقتصادى و تداول مال بین اغنیاء ندارند و باقیمانده پول و غذایشان را جلوى «قشر آسیب‌پذیر» تف میکنند.

امام على آنها در چشم بدبخت بیچاره ها زل میزند و در کنار آنها روى آنتن زنده مینشیند و از روند کمک کردن به آنها صحبت میکند و براى ما از حس خوشحالى کمک به بدبخت ها میگوید که ما هم براى خوب شدن حال دلمان به فقرا کمک کنیم. امام على آنها دیگر هیچ وقت نمیگوید «فما جاعَ فقیر الا بما مَنَعَ غنی»(١)و نمیپرسد «ألیس کان رسول الله یقسم بالسویه بین المسلمین؟»

 

۱هیچ فقیری گرسنه نمیماند مگر اینکه توانگری حق او را نداده باشد.
۲-آیا پیامبر میان مسلمین به مساوات و برابری تقسیم نمیکرد؟
روح الله اکبری