چگونه سیاست تنش‌زدایی، امنیت کشور را برهم ریخت
یکی از مباحثی که برخی در تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای مطرح کرده‌اند و به‌نوعی دولت هم به آن اذعان دارد، این است که با توافق هسته‌ای، سایه جنگ از سر کشور برداشته شده است.
فارغ از اینکه آیا این ادعا درست است یا خیر، باید با نگاهی هوشمندانه وقایع اطراف خود را در منطقه واکاوی کنیم.
مهم‌ترین نکته این است که آیا واقعاً در دورانی که ما با آمریکا در حال تنش‌زدایی بوده‌ایم و روابط خوبی با متحدان آمریکا؛ مانند ترکیه و عربستان داشته‌ایم، آن‌ها با ما روابط خوبی داشتند یا اینکه آن‌ها در دوران به‌اصطلاح تنش‌زدایی هم ما را مدیریت کرده‌اند؟
واقعیت‌های منطقه نشان می‌دهد که مدعیان مدیریت تنش‌زدایی در عرصه مدیریت کشور در این دوران‌ها همواره مدیریت شده‌اند.
به‌عنوان‌مثال می‌توان به این واقعیت تاریخی در دوران خاتمی اشاره کرد که در دوران به‌اصطلاح تنش‌زدایی با عربستان، ما ناگهان شاهد به‌وجودآمدن طالبان با برنامه‌ریزی حساب‌شده‌ای توسط آمریکا و با پول عربستان در کنار خود بوده و هستیم؛ مسئله‌ای که امنیت ملی ما را به خطر می‌اندازد و ناامنی را تا مشهد نیز می‌کشاند و کار به جایی می‌رسد که بوش ما را محور شرارت می‌خواند.
نکته دیگری که ما باید از خود بپرسیم این است که گروه‌هایی مانند داعش و النصره و…، چگونه ناگهان سر برمی‌آورند؟ آیا آمریکا و متحدانش در دوران تنش‌زدایی بی‌برنامه بوده‌اند؟ آیا این گروه‌ها با این خوی وحشی‌گری که حاصل کار فکری عمیق است و هنوز هم آموزش آن‌ها در ترکیه و عربستان ادامه دارد، یک‌شبه خلق شده‌اند؟ واقعیت این است که آن‌ها محصول برنامه‌ریزی یک‌دهه‌ای آمریکا و متحدانش؛ یعنی عربستان و ترکیه هستند.
باید به این نکته توجه کرد که چگونه آمریکا و متحدانش با دو دهه برنامه‌ریزی پیوسته و جدی گروه‌های تکفیری مانند طالبان و القاعده و داعش را به‌وجود می‌آورند و امنیت منطقه را از میان می‌برند.
دموکرات‌ها و اوباما با این حربه به جنگ می‌آیند. آن‌ها هزینه جنگ را به مردمشان تحمیل نمی‌کنند. با پول دولت‌های اسلامی و با تروریست‌ها به جنگ می‌آیند. امروز نیز صدای پای داعش در افغانستان می‌آید.
لازم است که غافلان کمی تاریخ و تجربه سیاسی خود را ببینند و ناگهان چشم باز نکنند و حوادث خطرناک سوریه و عراق را در ایران
ببینند.
غربی‌ها مدت‌هاست که جنگ نیابتی را جایگزین جنگ مستقیم کرده‌اند. همان‌گونه که جان کری در گنگره گفت: آمریکا توان رویارویی مستقیم را ندارد. بنابراین توافق سایه جنگ هسته‌ای را از سر ما برنداشته است؛ بلکه آمریکا از ابتدا به‌دنبال جنگ نبوده است. هیچ‌کس مخالف دیپلماسی و مذاکره نیست؛ بلکه ما مخالف خوش‌بینی به دشمن هستیم که این بدبینی به دشمن، عاقلانه و زیرکانه است.
امیدواریم فضای عقلانیت هوشمندانه جایگزین فضای ترس و خوش‌بینی در لباس عقلانیت شود و ترس از دشمن و فقدان روحیه جهادی در لباس مدارا، کشور را به پرتگاه سنگین جنگ نیابتی شدیدتر از شرایط فعلی سوق ندهد. هرچند که تجربه تاریخی خلاف آن را نشان می‌دهد.
چه هوشمندانه امام عزیزمان فرمود: «اگر راحتشان بگذارید، راحتتان نخواهند گذاشت.»
فاعتبروا یا اولی الابصار
عمار خسروجردی