پایگاه خبری تحلیلی ندای ارومیـه

شب گذشته، جمعی از جوانان ارومیه ای در یکی از پارک های شهر با پخش شیرینی و شربت و نوشته هایی در حمایت از منطق مقاومت، انهدام پهباد جاسوسی آمریکا توسط سامانه پدافندی سوم خرداد، که جلوه ای از اقتدار جمهوری اسلامی ایران در جهان بود را گرامی داشتند.

حرکتی هر چند محدود که البته با همراهی حداکثری افراد حاضر در محل و با استقبال تعداد زیادی از آنان مواجه شد تا در روزی که دیگر خبری از جشن های چند روز اخیر بواسطه برد تیم ملی والیبال کشورمان نبود، این بار اقدام غرور آفرین در مواجهه با آمریکا که موجب خوشحالی میلیون ها ایرانی شده است، بهانه ای برای ساعاتی نشاط و سرور شود.

اما نکته ای که نباید از نگاه تحلیل گران مغفول واقع شود، بی تحرکی دستگاه عریض و طویل فرهنگی کشور و مجموعه های مردمی در مواجهه با چنین پدیده هایی است.
فتوحات بزرگ در میادین مسائل اصلی و حیاتی کشور، قاعدتا باید شور و شعف فعالین دغدغه مند را برانگیزد و به برگزاری جشن های مردمی منجر شود.

برپایی یک ایستگاه صلواتی در کنار خیابان و یا پخش چند شکلات بین مردم، کمترین و عادی‌ترین و سهل‌الوصول‌ترین کارهایی‌ست که همه بلدند و انجام می دهند، اما در اتفاقات مهم و شیرینی نظیر نمایش اخیر اقتدار کشور یا پیروزی بر جبهه تفکیر در منطقه و موارد مشابه، حتی از این تدارکات متعارف هم خبری در کار نبوده است.

علت این بی تحرکی، در کنار رخوت و بی حالی مجموعه های مردمی برای پیگیری آرمان های حیاتی در عرصه های مختلف، پرسش حائز اهمیتی است که باید متولیان امر و دلسوزان انقلاب به دنبال پیدا کردن پاسخی برای آن باشند.

این نکته نباید فراموش شود که هر جا و هر زمان در کشور، از اقتصاد تا فرهنگ، ظرفیت های مردمی پای کار آمده اند شاهد گشایش های بزرگ بوده ایم و هر جا نقش آفرینی مردم با رویکردهای قشری، نخبگانی و یا هر سازوکار غیرمردمی دیگری دریغ شده، شاهد بروز اختلال، کاستی و انفعال بوده ایم.

انتهای گزارش/